จะทดสอบความต้านทานแรงดึงของฟิล์มยืดพลาสติกได้อย่างไร?

การทดสอบความต้านแรงดึงของฟิล์มยืดพลาสติกทำบนเครื่องทดสอบแรงดึงโดยใช้รูปทรงตัวอย่างทดสอบมาตรฐานตามอุณหภูมิ ความชื้น และความเร็วแรงดึงที่กำหนดในมาตรฐาน และติดตัวอย่างบนเครื่องทดสอบ ด้วยการรับแรงดึงตามแนวยาวและแนวแกน ตัวอย่างจะถูกยืดและเปลี่ยนรูปจนกว่าจะแตกหัก ความเค้นดึงสูงสุดที่ตัวอย่างมีอยู่คือความต้านทานแรงดึงของตัวอย่าง



ความหนืดที่ดีทำให้ชั้นฟิล์มบรรจุภัณฑ์และชั้นด้านนอกของสินค้าเกาะติดกันเพื่อทำให้สินค้าแน่นหนา มีสองวิธีหลักในการรับความหนืด วิธีหนึ่งคือการเพิ่ม PIB หรือมาสเตอร์แบทช์ลงในโพลีเมอร์ อีกอย่างคือการผสมผสาน VLDPE PIB เป็นของเหลวหนืดโปร่งแสง และการเติมโดยตรงต้องใช้อุปกรณ์พิเศษหรือ

โดยทั่วไป มาสเตอร์แบทช์ PIB จะใช้สำหรับการแปลงอุปกรณ์

มาตรฐานที่เกี่ยวข้องสำหรับการทดสอบความต้านทานแรงดึง
ความต้านแรงดึงหมายถึงความเค้นที่วัสดุทำให้เกิดการเสียรูปพลาสติกสม่ำเสมอสูงสุด
(1) ในการทดสอบแรงดึง ค่าความเค้นดึงสูงสุดที่ตัวอย่างได้รับจนกระทั่งเกิดการแตกหักคือค่าความต้านทานแรงดึง และผลลัพธ์จะแสดงเป็น MPa บางคนเรียกผิดว่ากำลังรับแรงดึง แรงดึง ฯลฯ
(2) เมื่อใช้เครื่องมือเพื่อทดสอบความต้านทานแรงดึงของตัวอย่าง สามารถรับค่าความเค้นจากการแตกหักของแรงดึง ความเค้นแรงดึงของแรงดึง การยืดตัว ณ จุดขาด และข้อมูลอื่น ๆ ร่วมกันได้
(3) การคำนวณค่าความต้านทานแรงดึง: 　σt = p /( b×d) 　 โดยที่ σt คือค่าความต้านทานแรงดึง (MPa) p คือโหลดสูงสุด (N); b คือความกว้างของตัวอย่าง (มม.) d คือการทดสอบความหนาของตัวอย่าง (มม.)